اولمرت در سال 1945 یعنی سه سال قبل از تاسیس کشور اسرائیل در بنیامینا ، در خانواده ای که از نظر سیاسی بسیار فعال بود متولد شد. پدر وی یکی ازموسسین گروه صهیونیستی ایرگون بود.
در ارتش افسر یک یگان جنگنده پیاده نظام و درعین حال خبرنگار جنگ یک روزنامه بود. وی فارغ‌التحصیل رشته‌های روانشناسی، فلسفه و حقوق از دانشگاه اورشلیم است در سال 1966 اولمرت به شمول تامیر، موسس حزب لیبرال، پیوست و در سال 1973 به عنوان نماینده هشتمین دوره پارلمان رژیم صهیونیستی (کنیست) انتخاب شد.. اواسط دهه 80 از لیکود خارج شده و بیرون از چارچوب و حوزه این حزب به فعالیت سیاسی میپرداخت. 
وی در آن زمان 28 ساله بود و از آن پس موفق به حضور در دوره های نهم، دهم و یازدهم پارلمان به عنوان نماینده حزب لیبرال شد. در سال 1985 به حزب لیکود بازگشت و به عنوان نماینده این حزب در دوره دوازدهم، سیزدهم و چهاردهم مجلس حضور یافت. وی در طی سال‌های 1981 تا 1988 از اعضای کمیسیون‌های مختلف مجلس از جمله کمیسیون امنیت داخلی و خارجی، کمیسیون اقتصادی و نیز کمیسیون فرهنگی و آموزشی بود. در طول سال‌های 1988 تا 1990 اولمرت وزیر امور اقلیت بود و از سال 1990 تا 1992 به عنوان وزیر بهداشت تغییراتی بنیادین در ساختار بیمارستان‌های دولتی ایجاد کرد که اثرات این اصلاحات تا به امروز پایدار و آشکار است.
اواخر سال 1993 وی با اختلاف زیادی از رقیب خود تدی کولک به عنوان شهردار اورشلیم انتخاب شد.
در آنموقع او از ایده حق حاکمیت مسلم اسرائیل بر یک بیت المقدس یکپارچه، و اینکه اسرائیل نباید از نوار غزه و بخش هایی از ساحل غربی خارج شود، بدون هیچگونه انعطاف پذیری دفاع می کرد.
در حقیقت او کنترل اسرائیل بر بیت المقدس شرقی یعنی بخش عرب نشین شهر بیت المقدس را که در جنگ اعراب و اسرائیل در سال ???? به اشغال اسرائیل درآمده بود تقویت کرد. وی پروژه های خانه سازی برای یهودیان را با سرعت بیشتری به اجرا درآورد و دستور تخریب خانه های فلسطینیان را با شدت و حدت به اجرا می گذارد.
اولمرت با موافقت نامه کمپ دیوید در سال ???? که درباره روابط مصر و اسرائیل بود و نیز توافق اسلو در سال ???? با فلسطینیان مخالف بود. ولی بتدریج عقاید اولمرت تغییر یافت و از موضع سنتی جناح راست اسرائیل فاصله گرفت.
اواخر سال 1998 نیز بار دیگر توانست مجدداً شهردار منتخب اورشلیم شود.
پس از انتخابات مجلس شانزدهم، اولمرت به عنوان وزیر صنایع و بازرگانی کابینه شارون و معاون وی آغاز به کار کرد.
پس از استعفای نتانیاهو از مقام خود به عنوان وزیر اقتصاد در اکتبر 2005، اولمرت جانشین وی شد.وی هیچ‌گاه از انتقادات صریح و شدید خود از نتانیاهو مبنی بر اینکه او را سیاستمدار بازار رادیکالی خوانده بود، عقب نشینی نکرد
اهود اولمرت بعنوان یک عضو مهم کابینه آقای شارون از لزوم تخلیه نوار غزه و بخش هایی از ساحل غربی سخن گفت.
در تابستان گذشته ایده های اولمرت عملی شد و شهرک نشینان یهودی مجبور به تخلیه نوارغزه شدند.
در پی مخالفت عده قابل توجهی از اعضای حزب لیکود با این برنامه، شارون از این حزب کناره گیری کرد و حزب کدیما را تاسیس کرد. طولی نکشید که اهود اولمرت به حزب کدیما پیوست.
اولمرت پس از کنار رفتن شارون از صحنه ی سیاسی اسرائیل ، کفیل نخست وزیری شد و سرانجام در انتخاباتی که در 28مارس2006 (8فروردین) انجام شد به نخست وزیری اسرائیل رسید.