نظامی و سیاستمدار اسرائیلی . نام حقیقی وی" آریل شاینرمان " و متولد سال 1928 در شهرک " کفر ملال " می باشد . در جوانی به سازمان ( تروریستی و نظامی ) هاگانا پیوست و در جنگ 1948 فرمانده گردان بود . پس از جنگ به عنوان افسر مخابرات مشغول انجام وظیفه شد . در سال 1953 " یگان 101 " را که به ویژه عملیات تهاجم به کشورهای عربی بود تشکیل داد . این یگان نقش اساسی در توسعه روح جنگندگی و تهاجم در ارتش اسرائیل داشت و شارون جوان نیز فرمانده نیروهای چتر باز شد . ولی پیرو انتقادات فرمانده نظامی اش نسبت به روش های عملیاتی متهورانه و خطرناک وی در خلال جنگ 1956 ، ارتقاء درجات نظامی وی تا سال 1965 متوقف گردید . ولی پس از این که اسحاق رابین رئیس ستاد ارتش شد اعتبار شارون را به وی بازگرداند و سپس فرمانده اداره آموزش فرماندهی ستاد شد ، و در سال 1967 به درجه سرتیپی ارتقاء یافت .
در جنگ ژوئن 1967 یکی از لشکرهای جبهه را فرماندهی کرد و توانست منطقه " ام القطیف " را اشغال نماید . در سال 1969 با فشار بنحاس سابیر ( یکی از رهبران حزب کارگر ) فرماندار نظامی منطقه جنوبی شد . چرا که سایبر می ترسید شارون ارتش را رها کرده و به جناح حیروت ( حزب لیبرال ) پیوسته و رقیب او شود . شارون مسئول عملیات سرکوبگرانه خونین و وسیع سال 1970 بود که در راه توقف حرکت انتفاضه ساکنان نوار غره در آن زمان انجام گرفت . وی ارتش را کمی قبل از شروع جنگ اکتبر 1973 ترک کرد و به حزب لیبرال پیوست . ولی پس از شروع جنگ اکتبر ، به ارتش فراخوانده شد و فرمانده یک لشکر در جبهه جنوبی شد . گفته می شود که وی فرمانده همان یک لشکر در جبهه جنوبی شد . گفته می شود که وی فرمانده همان نیروهای اسرائیلی است که جبهه مصر در منطقه " ثغره الدفرسوار " را شکافت و از کانال سوئز به ساحل غربی کانال نفوذ کرد . به همین جهت ، از آن زمان تاکنون از جمله افسرانی است که دارای پایگاه مردمی قابل توجهی در اسرائیل می باشد .
در سال 1974 به نمایندگی کنست انتخاب شد و لی چند ماه بعد به دلیل احراز سمت مشاور اسحاق رابین نخست وزیر وقت ، استعفاء داد . در سال 1976 حزب " شلومزیون " را تاسیس کرد که بعداً در انتخابات سال 1977 مجلس به دو کرسی نمایندگی دست یافت و به جناح لیکود پیوست . پس از انتخابات مذکور ، وزیر کشاورزی شد و مسئول ایجاد شهرک هایی در رفح گردید . در سال 1981 وزیر دفاع شد و پس از آن مشغول آماده سازی نظامی برای حمله به لبنان و نابودی سازمان آزادی بخش فلسطین گردید که در سال 1982 عملیات آن را فرماندهی کرد . ، به بیروت حمله کرد و دومین پایتخت عربی بعد از قدس را به اشغال درآورد در همین سال بود که آریل شارون در 18 سپتامبر ، کشتار خونین (صبرا) و (شتیلا) را به پرونده جنایات خود افزود و تنها طی 36 ساعت 3500 فلسطینی را به شهادت رساند و مسئولیت این کشتار متوجه او شد ، در این راستا دولت اسرائیل برای آرام کردن اوضاع او را از کار برکنار کرد ، اما لقب قصاب صبرا و شتیلا هیچگاه جنایات وی را از اذهان فلسطینیان پاک نکرد .شد و لذا دولت به دنبال انجام یک تظاهرات 400 هزار نفری درتل آویو ، مجبور شد کمیته ای را برای تحقیق درباره کشتار مذکور تشکیل دهد . پیرو انتشار نتیجه تحقیقات کمیته مذکور در فوریه سال 1983 ، شارون از وزارت دفاع برکنار شد و به سمت وزیر مشاور منصوب گردید . پس از غروب ستاره وی ، بالاخره شیمون پرز در سال 1984 وی را به عنوان وزیر بازرگانی و صنایع انتخاب کرد تا بدینوسیله نقش سیاسی وی را احیاء کند که تا سال 1990 در این سمت باقی بود . سپس تا سال 1992 در سمت وزیر مسکن و شهرک سازی انجام وظیفه کرد .
آریل شارون در سپتامبر 1999 ، بدنبال کناره گیری نتانیاهو از رهبری حزب لیکود ، رهبری این حزب تندرو را برعهده گرفت . او سپس در سپتامبر سال 2000، با حضور خود در مسجد الاقصی موجب خشم مسلمانان و درگیری های خونین میان فلسطینیان و نظامیان رژیم صهیونیستی و در نتیجه شروع انتفاضه الاقصی شد.
وی تا سال2005 ، نه تنها نتوانست انتفاضه را خاموش و امنیت را برای جامعه خود به ارمغان بیاورد که در نهایت مجبور شد به رغم ایدولوژی حزب متبوعش مبنی بر اسراییل بزرگ از بخش از خاک فلسطین (نوار غزه) عقب نشینی کند .
در اکتبر سال 2005 و درپی اعتراضات شدید به شارون برای خروج از غزه و بروز اختلاف درکابینه وی و انحلال کنیست ، شارون از حزب لیکود کناره گیری کرد .و حزب کادیما را تاسیس کرد .
اما شارون برای ادامه جنایاتش مجال نیافت و سرانجام پس از سکته ناقص در دسامبر 2005 ، در 5 ژانویه 2006 ، در پی سکته مغزی در سن 77 سالگی به بستر مرگ افتاد و پرونده سیاه جنایاتش رو به پایان گذاشت .

آریل شارون در قسمتی ازکتاب خاطراتش با نام ( جنگجو ) ، ضمن ابراز تأسف از کشته شدن فرزند 12 ساله اش براثر بازی با اسلحه کمری ، که باعث شد وی مدتی از عرصه فعالیتهایش دور شود ، سیاست اسرائیل را چنین ابراز می کند: " سیاست اسرائیل مانند نرخ ارز در حال نوسان است ، گاهی بالا می رود و گاهی پایین می آید. شارون در ادامه در پاسخ به سئوالی که به نظر وی در آینده اسرائیل بالا می رود یا پایین ، می گوید: " احساس می کنم که صلاح الدین ایوبی جدیدی برای اعراب خواهد آمد و این اسرائیل است که باید چنین روزی را در نظر داشته باشد".